High touch, back to basic
Namaste, hoor ik mezelf zeggen na afloop van een zowel ontspannen als enerverende ashtanga yogha sessie. Nooit zo’n voldaan gevoel als na zo’n les op een dun matje op de harde grond te liggen, alsof je gedragen wordt. Nou ja, bijna nooit dan. Niks saai, maar in een redelijk tempo het uiterste van je lenigheid vergen. Elke keer een stukje verder, pijntjes en stramheid negeren en er doorheen ademen. Bij het warmer worden voel ik dat mijn spieren soepeler worden en steeds iets verder oprekken. De zweetdruppeltjes parelen warempel over mijn rug. Een heerlijk gevoel geeft dat, net als de ‘downward facing dog’ houding. Met de balans houdingen heb ik nog het meeste moeite, maar evenwicht is nooit mijn sterkste kant geweest. “Heeft puur te maken met concentratie” , zegt Judith, onze yoga lerares. Ik probeer in opperste concentratie te raken door mijn ogen op een punt te vestigen. Toch betrap ik me er regelmatig op dat mijn gedachten afdwalen naar gebeurtenissen van die dag, of gevoelens die er zijn. Vanuit mijn ooghoeken zie ik ook de anderen verwoede pogingen doen, en onderdruk een glimlach als ik ergens een windje hoor ontsnappen. Stop, terug naar mijn Ujjayi ademhaling. Beetje bij beetje krijg ik het onder controle, en kom ik uit mijn hoofd. Na enkele jaren kan ik wel stellen dat ik een yogi fan ben.
Zweverig?
Het enneagram heb ik doorlopen. Je karakter, of beter gezegd je gedrag, wordt gevormd in je kinderjaren. Door ze stap voor stap onder de loep te nemen worden veel dingen duidelijk. Eigenlijk ben ik een ‘winnaar’. Het klinkt arroganter dan ik het bedoel, maar ik ben een typische ondernemer. Doorzetten met een doel voor ogen, en je daar door niets of niemand vanaf laten brengen. Toch is mijn gedrag heel lang, en eigenlijk nog steeds, verweven met een rol die ik in mijn kinderjaren heb aangenomen. De helper. Een grote verantwoordelijkheid en regie over zaken die ik eigenlijk gewoon los zou mogen laten. Ik kan het uittekenen. Dat is ontstaan nadat mijn broertje op 2,5 jarige leeftijd recht voor ons huis verongelukte. Vanaf dat moment heb ik me verantwoordelijk gevoeld, naar mijn ouders en later naar de andere kinderen. Levenservaring van kinderen vormt ze tot wie ze later zijn. Kijk maar eens wat er van die mensen is geworden die als kind gepest werden, of een ander trauma meemaakten. Onder de bekende Nederlanders zitten er een aantal. Hierdoor hebben ze bereikt wat ze anders misschien nooit bereikt zouden hebben. Vechten en overleven. Ik kan wel wat met de inzichten die het me opgeleverd heeft.
Zweverig?
Workshop meditatie, ik heb er een gevolgd. Ik ben nou eenmaal nieuwsgierig naar wat het met je doet. Dat deed me dus minder. Wat ik wel heerlijk vind is om met oortjes in op bed een meditatie op you tube te beluisteren en heerlijk weg te zwijmelen. Mindfulness, ofwel in het nu zijn, probeer ik te doen als ik ga hardlopen. Geen muziek in mijn oren maar mijn omgeving opnemen. Oog hebben voor wat ik zie, want ik raas zo vaak door, dat ik heel veel mooie kleine dingen gewoon niet zie en eraan voorbij ga. Eeuwig zonde. Mindless ben ik vaker, en nu las ik dat als je mindless bent, dat je dan heel creatief kunt zijn. In schakelen en oplossingen, in kansen en ideëen bedenken. Gelukkig denk ik dan bij mezelf, daar hoef ik dus niets voor te doen. Die heb ik in overvloed.
Zweverig?
Ik houd van de sauna. Van de afwisseling van warm naar koud en dan vooral het tintelende energieke gevoel wat je daarna hebt. Daarom douche ik ook altijd ijskoud na, elke keer een beetje langer. Ik blijf mezelf nou eenmaal graag uitdagen. Wim Hof gaat me nog een ijsbad te ver, maar ik geloof in de heilzame werking.
Zweverig?
Toen stond ik opeens in een workshop stembevrijding. In een kring stonden we ons hele lichaam los te schudden, onderwijl kreten uitslaand. Rondkijkend kon ik mijn lach niet bedwingen, het leken wel een stel apen. Rondjes lopen en tot stilstand komen tegenover een andere persoon, die je dan een tijdje recht aan moest kijken terwijl we ieder onze eigen naam stonden te zingen. Het deed me niets en ik vond het niets. Niet mijn ding, met alle respect voor de aardige dame die lesgaf en iedereen die er wel iets aan heeft. Biodanza is ook zo’n vorm van bewegen, maar dan in volledige vrijheid. Jezelf helemaal laten gaan. Schijnt ook heel goed te zijn voor je persoonlijke groei en gezondheid. Het ziet er niet uit maar dat maakt niet uit, dat mag. Heel fijn voor de liefhebbers, maar ik voel geen enkele behoefte om hieraan mee te doen.
Gelukkig maar, ik weet niet waar ik de tijd vandaan zou moeten halen als ik het allemaal zou moeten bijhouden.
High tech, vooruit in de tijd
Het is maar goed dat mijn zelfrijdende auto klaar staat. Kan ik mijn hoofd nog langer leeghouden.
Oh jee, er gaat een piep. Mijn bloedsuiker is te hoog. Waar is die alvleesklier nou weer mee bezig? Even een appje naar de dokter. De robots hebben intussen al veel zorgtaken overgenomen, de ouderen worden tenminste “goed’ verzorgd. Dat ontzorgt me dan weer.
Ook hoef ik me geen zorgen te maken over het niet goed functioneren van mijn organen. Er zijn er inmiddels genoeg voor handen om moeiteloos te implanteren.
Een prikje botox is niet meer nodig. De cellen die ons ouder en ziek maken zijn verwijderd, dus we zien er jeugdig uit en hebben geen last van beginnende artrose en andere ongemakken.
Mijn smart phone is mijn alles, compleet verslaafd ben ik aan dat ding. Hoe hebben we ooit zonder kunnen leven. Als ik die vergeet of kwijtraak ben ik nergens. Al mijn informatie heb ik daar opgeslagen en ik wil weten wat er in de wereld gebeurt, wil informatie opzuigen. Ik vind alles interessant. Het houdt zelfs mijn gezondheid en slaappatroon in de gaten.
De online wereld is zo snel gegaan dat mijn kleindochter me steeds weer dingen moet leren, en soms moet ik me er bij neerleggen dat ik wat meer aan de jeugd moet overlaten. Mijn hoofd kan er niet meer bij. De harde schijf zit te vol.
Ik ben gek op high tech, met alle mogelijkheden om ons te ontlasten en gemak en snelheid te geven. Maar mensen wat kan ik snakken naar de tegenstelling met menselijke interactie. Met al mijn zintuigen, met bewustzijn en met empathie. Lijfelijk contact, High touch. Heerlijk aan de keukentafel met lieve vrienden, heerlijk eten en borrelen. Bereid in een zeer luxe keuken die van alle gemakken is voorzien, dat dan weer wel.
Hoe snel de wereld zal ontwikkelen, nooit zal de pure behoefte verloren gaan.
Dat, waar het eigenlijk allemaal om draait..
