Laat ik vooropstellen dat ik niet zo van die ‘speciale in het leven geroepen’ dagen ben. Om het minste en geringste worden er dagen verzonnen om iemand in het zonnetje te zetten, of extra aandacht te geven. Even vaak zijn hier economische belangen bij. Iedereen wil een graantje meepikken, omdat mensen vanuit emotie kopen. Niet meer en niet minder, we beslissen nog altijd met ons limbische (onderbewuste) brein. De commercie is niet gek.
Ik word er bijna onpasselijk van. Al die verzonnen dagen.
Zelfs als ondernemer die graag verkoopt, doe ik hier niet aan mee omdat ik het
weinig origineel vind. Waarom roep je als bedrijf niet zelf een dag in het
leven? Of verwen je iemand waarvan jij denkt dat die het echt verdient? Dat
noem ik onderscheidend en oprechte liefdadigheid, want dat was toch de
intentie?
De ware betekenis van Internationale vrouwendag.
Jammer genoeg schijnen heel veel mensen niet te begrijpen waar het werkelijk om draait. Anders dan (volgens mij bijna alle) in het leven geroepen dagen is Internationale vrouwendag die sinds 1911 jaarlijks gevierd wordt. In 1912 deed Nederland voor het eerst mee.
Ontstaan vanuit een diep verlangen en hoop op een beter en
gelijkwaardiger leven voor vrouwen ten opzichte van mannen. Om de positie van
vrouwen naar een ander level te brengen, emancipatie wel te verstaan. Genderongelijkheid,
solidariteit en stemrecht wat we in 2018 eindelijk kregen. Bizar wie het ooit
verzonnen heeft dat vrouwen onderdrukt moesten worden.
Tegenwoordig geeft elk land geeft er haar eigen betekenis
aan. In de Westerse wereld zijn we een stuk verder in gelijkwaardigheid ten
opzichte van een aantal andere landen. Ik ben onder de indruk van wat er nog
gebeurt in de wereld. Nu komen ook huiselijk geweld en MeToo in beeld.
In België zeggen ze ‘als vrouwen stoppen, dan stopt de
wereld met draaien’.
Hoe gaat het in Nederland?
Alhoewel we het als vrouw absoluut goed hebben ten opzichte
van vrouwen in veel andere landen, wordt hier vooral aandacht gevraagd voor
economische zelfstandigheid, zorg en arbeid, discriminatie en racisme. Ik
beperk me hier tot het arbeidsrecht.
Hier is nog steeds een hele wereld te winnen. Nog altijd blijkt dat vrouwen in de top van het bedrijfsleven nog sterk ondergeschikt zijn. Waarom? De keuzes worden in de regel gemaakt door mannen, en die kijken nog altijd door mannen ogen. De evolutie gaat blijkbaar niet zo snel. Het blijft nog steeds een vicieuze cirkel die doorbroken moet worden.
Ingrid van Engelshoven, minister van Onderwijs, Cultuur en
Wetenschappen maakt zich hard voor meer rechten voor vrouwen in de top. Ze
heeft daarom ‘namen en shamen’ in het leven geroepen, zodat de bedrijven die
geen vrouwen in de top toelaten met naam en toenaam met de ‘billen bloot gaan’.
Zijn mannen bang voor sterke vrouwen?
Vrouwen zijn het sterke geslacht. Ze houden de boel altijd
draaiende. Hebben naast hun intelligentie vermogens die mannen niet hebben. Ik
denk dat dat een lastig stukje is voor mannen. Vrouwen gaan steeds meer in hun
kracht staan.
Als vrouw ben ik natuurlijk niet objectief, maar ik denk dat
een gelijke verdeling ontzettend veel kan
opleveren voor een goede maatschappij en een beter bedrijfsleven.
We zijn meer dan honderd jaar verder, en nog altijd heerst
er ongelijkheid.
Verbeter de wereld, begin bij jezelf.
En toch, toch denk ik dat het bij onszelf begint en de aanhouder wint. Er is zich nu natuurlijk al een totale verandering aan het voltrekken door de financiële onafhankelijkheid van veel (jonge) vrouwen. De mannen zijn al met een enorme inhaalslag bezig om ook andere (huiselijkere) rollen op zich te nemen. Waarom ook niet? We moeten dan wel onze nek uitsteken, en niet eeuwig in die valse bescheidenheid blijven zitten. Daadkracht, niet aan de zijlijn schreeuwen maar onszelf inzetten waar we kunnen. In buurten en verenigingen, in besturen en politiek. Zeggen en uitstralen waar we voor staan, dat is wat we van de mannen kunnen leren. Samen zijn we sterk, onderschat de vrouwen niet. Samen kunnen we de wereld verbeteren. Over honderd jaar weten ze niet beter.
Annelies
